Hebben self publishers de toekomst?

Anno 2019 is het zelf uitgeven van je boek makkelijker dan ooit. Self publishing groeit in populariteit, niet alleen onder amateurs maar ook onder gevestigde auteurs. Heeft uitgeven in eigen beheer de toekomst? Kan het een beter verdienmodel opleveren voor de auteur en de uitgeverij onder druk zetten om het auteurshonorarium aan te passen? Hoe zit het eigenlijk met de kwaliteit? Christel Jansen ging voor de Auteursbond op zoek naar antwoorden.

Leestijd 12 – 14 minuten

De Auteursbond volgt de ontwikkelingen rond self publishing op de voet en zal de komende tijd over dit onderwerp blijven publiceren.

Reacties

Erna Gianotten: 
Het uitstekende en informatieve stuk van Christel Jansen over self publishing kwam voor ons, als leden van de Sectie Letterkundigen, als geroepen. We beseffen dat we ‘Iets’ moeten vinden van een groeiende groep mensen die tijd, geld en energie steekt in het schrijven van een boek.
Inmiddels is deze tak van (uitgeef) sport groeiende en bloeiende. Er valt geld te verdienen aan al die schrijvende enthousiastelingen die dolgraag hun geesteskinderen de wereld in willen sturen, in de vorm van een Echt Boek. Met hun naam op de kaft, en liefst in stapels bij de AKO of toch minstens in de boekwinkel van je eigen stad of dorp.

Maar dan komt de vraag van zo’n hard werkende selfpublisher of hij/zij toegelaten kan worden tot de Auteursbond. Help! Welke criteria leg je / leggen we dan aan? Is er sprake van een behoorlijk contract waarin rechten en plichten vastgelegd zijn? Hebben we het over een papieren boek dat beschikbaar is in het Centraal Boekhuis? Heeft de persoon in kwestie ooit een literaire prijs gewonnen? Is het manuscript aangeboden aan een ‘echte’ uitgever? En zo ja, waarom is het afgewezen? Of moet zo’n boek door een ballotage commissie, bestaande uit ‘professionals?’ En over welke professionals hebben we het dan?

Inmiddels besluiten succesvolle auteurs soms dat ze weg willen bij hun gerenommeerde uitgever omdat ze meer controle willen. Die zouden als ze willen, lid kunnen worden van de Auteursbond. Maar wat te doen met beginnende auteurs die een cursus of workshop hebben gevolgd? Ook daar heb je hele goede, hele slechte en ‘van alles er tussenin’ bij. Moeten ook zij onder de paraplu van de Auteursbond kunnen schuilen?

Wie het weet mag het zeggen.

Jacqueline Zirkzee
Eerst kijk je – zoals bij elke aanmelding – hoe serieus iemand is. Meestal komt men niet ‘zomaar’ bij de Auteursbond terecht. Mensen die slechts de ambitie hadden om ooit eens een verhaal over de eigen familie of een persoonlijk verhaal of iets dergelijks te publiceren, zullen die gang niet maken. Verder kun je de vuistregel van de Vereniging van Letterkundigen aanhouden: één boek is geen boek. Iemand moet het schrijverschap serieus nemen en blijk geven te willen bouwen aan een oeuvre. De aanvragen die dan nog overblijven, kun je eenvoudig screenen door het boek in handen te nemen en het colofon en de eerste drie bladzijden door te nemen. Is het boek op professionele wijze vormgegeven? Is er een professionele redacteur bezig geweest? Is het boek algemeen verkrijgbaar? Zo ja, dan vind ik dat iemand zich zou moeten kunnen aansluiten.

Thérèse Major:
De positie van de self publisher in het literaire landschap is interessant, maar voor lidmaatschap van de Auteursbond niet relevant, want de Auteurswet maakt geen onderscheid tussen het werk van beginnende of ervaren schrijvers, tussen hen die nog nooit een literaire prijs hebben gewonnen of die de ene na de andere binnenslepen, tussen hen die álle cursussen, workshops, schrijfvakanties en wat dies meer zij volgen en hen die nooit zoiets hebben gedaan en het nooit zullen doen.
Immers, ook het werk van een beginnende schrijver (*) kan geplagieerd worden, ook hij kan voor juridische problemen komen te staan en hiervoor advies nodig hebben, ook hij – juist hij – kan gebaat zijn bij de bijeenkomsten die de Auteursbond organiseert.

Omdat de Auteurswet geen verschil maakt ten aanzien van literair werk van de ene of de andere schrijver, hebben alle schrijvers recht op belangenbehartiging en dus lidmaatschap van de Auteursbond.

(*) waar schrijver staat en hij, gelieve tevens schrijfster en zij te lezen

Anneke Cornelissens:
Even voorstellen: mijn naam is Anneke Cornelissens, heb intussen 21 boeken (en ongeveer 100 lessen op administratief gebied voor de NHA en Laudius) geschreven en ben al jarenlang lid van de Auteursbond.

Onlangs heb ik via Brave New Books mijn mooie sprookjesboek “Sprookjes uit het Sprookjesbos” uitgegeven. Dit is de eerste keer zonder een echte uitgeverij, want ik heb al lang in de gaten dat die alleen op bestsellers en boeken van bekende mensen uit zijn en niet allereerst op het uitgeven van goede boeken. Ik ben nu 73 en ga daar niet meer op wachten.

Het uitgeven in eigen beheer was niet gemakkelijk en vooral het traject daarna is erg moeilijk. Op mijn leeftijd ga je niet zo gemakkelijk de boer op om te verkopen. Via wat plaatselijke kanalen heb ik er echter 16 verkocht en er soms meer dan de verkoopprijs voor gekregen, omdat de mensen het zo leuk vonden. Dat zegt toch wel iets. Ik heb er erg leuke reacties op gehad.

Het maken (ISBN nummer, kopen van 35 boeken, versturen naar Biblion enz.) kostte 562 euro. Daarvan heb ik er nu 399 binnen, dus de kosten zijn er nog niet helemaal uit. Dat is jammer, want ik heb nog materiaal genoeg op de computer staan, wat ik tussen mijn werk voor de uitgeverijen van schriftelijke cursussen door heb gemaakt. Ik doe het daarom voorlopig even niet meer.

Het boek werd na het maken meteen bij Bol.com neergezet, waar het nu (op een onverkoopbare plaats) te koop staat voor € 30,36, een idioot hoog bedrag, waar ik bij verkoop slechts € 2,40 van zou krijgen. Dat is dus niet denderend en daar is er dus ook nog niets van verkocht. De zelfgemaakte tekeningen zijn niet gekleurd, want dan moest ik er nog geld op toeleggen.

Al met al dus geen prettig verhaal.

Reageren? Mail de redactie.